รูปลักษณะและการตกแต่ง

องค์เจดีย์            สูง ๓๐ เมตร ตั้งบนเนินดินถมสูง ๗ เมตร รวมมีความสูงจากระดับพื้นดินเดิมถึงยอด ๓๗ เมตรมีความหมายถึงโพธิปักขิยธรรม ๓๗ หรือ ธรรมเพื่อการตรัสรู้                ๓๗ ประการ
 

สัญฐาน                เป็นรูป ๘ เหลี่ยม ทรงกรวย
                               ส่วนล่าง    เป็นฐาน  หมายถึง  ทาน  ศีล  ภาวนา กว้าง ๑๐.๕ เมตร
                               ส่วนกลาง    มี ๘ ชั้น แสดงสัญลักษณ์ของ มรรค ๘
                               ส่วนยอด    หมายถึง  นิพพาน
 

การตกแต่ง      ฐานส่วนล่าง  ประดับหินแกรนิตสีดำและภาพปั้นลายประติมากรรมดินเผาด่านเกวียน ( ลายปั้นเป็นประวัติย่อของท่าน )
                          ส่วนกลาง    ปรับด้วยโมเสคแก้วสีชมพูอมแดง สีเดียวกับสีหินของภูทอก
                          ส่วนยอด    ประดับด้วยโมเสคแก้วเช่นเดียวกันแต่เป็นสีชมพูสว่างเรืองแห่งการหลุดพ้น ไปสู่นิพพาน

 

 

การตกแต่งผนังตกแต่งด้วยหินอ่อนแก้ว ( Onyx ) เป็นลายยาวดุจม่านแก้ว พื้นเจดีย์ปูด้วยหินแกรนิตแก้วสีดำเหลือบมุก ผนังด้านหลังตอนกลาง เป็นแท่นหินอ่อนแก้ว ทีประดิษฐานรูปปั้นเหมือนของท่านพระอาจารย์จวน   กุลเชฏโฐ ในท่ายืน  สูง  ๒.๘ เมตร  มีภาพประติมากรรมดินเผาด่านเกวียนเป็นฉากเบื้องหลัง  โดยรอบเป็นตู้แสดงอัฐบริขาร   

 

 

  

 

มณฑปพระธาตุ    ตั้งอยู่ภายในองค์เจดีย์ ณ ตรงจุดศูนย์กลางแห่งเจดีย์ ซึ่งตรงกับจุดที่ตั้งจิตตกาธาน บนเมรุที่ถวายเพลิงเผาสรีระร่างของท่าน เป็นมณฑปรูป ๘ เหลี่ยมทำด้วยหินแกรนนิตสีเทา ไม่ขัดมัน ส่วนยอดปิดทอง
 

ประตูเจดีย์    บานประตูเป็นไม้ประดู่แผ่นเดียว แกะสลักด้วยลายที่เรียบง่าย ปิดทองและกระจกเพื่อรักษาเนื้อไม้กลางประตูด้านในเป็นรูปนกยูง ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ถึงคาถายูงทอง ของ ท่านพระอาจารย์มั่น  ภูริทัตตมหาเถระ  ที่ศิษย์ของท่านทุกองค์ระลึกถึงด้วยความเคารพและสวดสาธยายเป็นประจำ...นะโม วิมุตตานัง  นะโม วิมุตติยา

 

เหนือซุ้มประตู    รับพระราชทานพระบรมราชานุญาตให้เชิญอักษรย่อพระปรมาภิไธย  “ ภ.ป.ร. “ ประดิษฐานเหนือซุ้มประตูทั้ง ๓ ด้าน
 

ลานเจดีย์    ลานรอบองค์เจดีย์ เป็นรูป ๘ เหลี่ยม เช่นกัน กว้าง ๓๔ เมตร ปูกระเบื้องแผ่นเรียบ สีเทาอมเขียว ผนังของส่วนยกพื้นรอบลานใช้กรวดล้าง พื้นม้านั่งโดยรอบใช้หินอ่อนแก้ว
 

เนินดินรอบเจดีย์    จัดทำสวน ลดหลั่นกันลงไปเป็นชั้นตามระดับดิน ลงไปจนถึงบริเวณพื้นดินเดิมรวมทั้งอาณาบริเวณโดยรอบกลายเป็นสวนเจติยาคีรีวันอันสงบร่มรื่น